bri.gar
briˈɡar

verbo intransitivo
1.
τσακώνομαι, καυγαδίζω, διαπληκτίζομαι, μαλώνω
aquele parzinho anda sempre a brigar
εκείνο το ζευγαράκι δεν κάνει παρά να τσακώνεται
brigaram, mas sem chegar a vias de facto
μάλωσαν, μα δεν πιάστηκαν στα χέρια
não quero brigar contigo
δεν θέλω να τσακωθώ μαζί σου
2.
αρπάζομαι, πιάνομαι στα χέρια
brigou com um colega
αρπάχτηκε μ' ένα συνάδελφο
de início discutiram, e depois até brigaram
αρχικά διαπληκτίστηκαν, και μετά πιάστηκαν μάλιστα στα χέρια
Partilhar
Como referenciar 
Porto Editora – brigar no Dicionário infopédia de Português - Grego [em linha]. Porto: Porto Editora. [consult. 2023-06-08 00:14:38]. Disponível em