- Língua portuguesa
- Bilingues
- Verbos
Portugueses
pi.o
ˈpiu
ˈpiunome masculino
1.
τιτίβισμα neutro, πίπισμα neutro
o pio insistente dos aguiotos, pedindo comida
το επίμονο τιτίβισμα των αετόπουλων, που ζητούν τροφή
2.
χουχούτισμα neutro
o pio funesto da coruja
το δυσοίωνο χουχούτισμα της κουκουβάγιας
3.
figurado μιλιά feminino, λαλιά feminino
ficou tão surpreendido, que estava sem pio
ξαφνιάστηκε τόσο πολύ, και έμεινε χωρίς λαλιά
adjetivo
1.
ευσεβής, ευλαβής, θρήσκος, φιλόθεος
cristão pio e cumpridor
ευσεβής και συνεπής χριστιανός
mulher muito pia
πολύ θρήσκα γυναίκα
2.
φιλεύσπλαχνος
vim animado das mais pias intenções
ήρθα εμψυχωμένος από τις πιο φιλεύσπλαχνες προθέσεις
3.
ευαγής
Casa Pia
Ευαγές Ίδρυμα
obra pia
ευαγής πράξη
figurado perder o pio
χάνω τη μιλιά μου, καταπίνω τη γλώσσα μου
figurado tirar o pio
αποστομώνω, βουλώνω το στόμα
Partilhar
Como referenciar 
pio – no Dicionário infopédia de Português - Grego [em linha]. Porto Editora. Disponível em https://www.infopedia.pt/dicionarios/portugues-grego/pio [visualizado em 2025-07-20 13:56:59].
